5-

"Eller soğuktan, dudaklar rüzgardan, bardaklar kaynar sudan çatlar. 
Peki ya, düşüncelere ne olur?"

-Evet yine ikinci yeni ile arabesk karışımı bir cümle atıp ortaya, edebi bir yazı yazacakmış gibi duruyorum. Ki alakası yok.-

Niyetim farklı, Vivienne. 
Böyle deyince sanki eski zamanlardaki Fransız kadınları gibi hissediyorum. Belki de eski zamanları sevdiğimden. Böyle yazınca gözlerimin önünde bir film karesi canlandırdım yine. Ara sıra yaparım bunu. Kafamdan bir tiyatro metni yazarım, bir film sahnesi çekerim, bir şarkı bestelerim, şiir yazarım, bir koreografi oluştururum, vals etmeye çalışırken, kulağımda müzikle. İnanır mısın tüm bunlara, bilemedim. Hepsi bir anlık, üç dakika bile değil ömürleri. O tiyatro metni kafamda kalıyor, o beste zihnimde kalıyor, o şiir, o koreografi, o sahne; hepsi orada kalıyorlar. Kafamdakileri gerçekliğe aktarmadım pek. Şimdi de bu yüzden yorgun hissediyorum belki, kafamdakileri gerçekliğe aktarabilecek miyim, istediklerimi başarabilecek miyim? soruları yüzünden olsa gerek. Bu soruların cevapları yok. Çözümü ise sadece bende, bunu da biliyorum. Ama demiş ki Attila İlhan "İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur."
Biraz yorgunum Vivienne. 5 saatten birkaç kat fazla uyuyacak kadar, yorgun hissediyorum. Belki diyorum, bunların hepsini abartıyorum. Yahu o kadar da kötü bir şey değil. Evet, tamam, bu doğru. Ama insanın kendisini anlayan insanlara yakın olamaması, kendini insanlara tanıtmaktan çekinmesi ya da bunu istememesi, biraz can sıkıcı sanıyorum. Aynı şeyleri yapmaktan da yoruldum belki biraz. Yapabileceğimden de emin değilim galiba, belki de bu biraz sıkıyor canımı. Şimdi çok farklı bir yerde olmanın hayalini kuruyordum birkaç ay önce. En azından başlangıç seviyesinde Portekizce öğrenmiş, valse başlamış, Tarantino, Scorsese ve Kubrick filmlerinden izlemiş hatta belki bir operaya veya baleye gitmiş olabilirdim bile belki. Belki böyle de olmayabilirdi tablo ama işte insan o düşünceyi bir kez düşündü mü, pek kolay gitmez akıldan. Aslında çok da üzülmemeli. Bu sene de bitti sayılır işte. Tek istediğim, kafamın içindeki düşüncelerin çatlamaması galiba, tüm bu sözler ondan.

Bu sene de bitti sayılır işte, ne demiştim, mevsimler geçer Vivienne, karlar erir, nehirlere karışır.

00.55